İşte bize bu türlü sinemalarla gelin! İki buçuk saatlik sinemanın bitiminde koltuğuma çakılmış kalmışım, yerimden kalkamıyorum. Basın gösterimini kaçırmıştım. Pazar günü birkaç sinema salonu dolaştıktan sonra birinde yer bulup giriyorum, patlamış mısır yiyenleri duymamaya çalışarak izliyorum. İkinci yarıda kimsede ne mısır kaldı ne yiyecek hal, salonda çıt çıkmıyor!

Bergen’den bahsediyorum. Tam da 8 Mart, bayana karşı şiddetle gayretin ve eşitliğin vurgulandığı haftaya denk getirip Bergen üzere bir sineması piyasaya sürmek, okullarda eğitim programı yapmak kadar değerlidir! Emeği geçen herkese binlerce sefer teşekkür.

BERGEN’İN BAHTI

Gençler hatırlamaz: Bergen takma isimli müzikçinin sinemaya aktarılan hikayesi teğe bir yaşanmıştır. Bayana şiddetin ve aşk ismine razı oluşun en müthiş örneklerinden biridir. Olayı hatırlıyorum ancak doğrusu, bayanın evvel hayatını zehir, sonra gözünü kör ettikten sonra canını da alan aşağılık yaratığın yalnızca birkaç ay mahpus yattıktan sonra iyi hal indirimi filan derken, özgür kalıp kanlı canlı hayatta olduğunu ve hâlâ yaşadığı Adana Kozan’da sinemanın gösterimini engelleyecek kadar da aktif kabadayılığa devam ettiğini öğrenmek bende derin bir ümitsizlik yarattı. Ne yapacağız, biz bayanlar hayatta kalabilmek için silahlanıp kendi adaletimizi kendimiz mi sağlayacağız? Bergen’in hatası, o adama inanmak, sonrasında yanında silahlı iki üç bodyguard dolaştırmamak mıydı? Şöyle ya da bu türlü şiddete maruz kalıp, seviyorum deyip affeden, kocamdır döver de söver de diyen bütün bayanların bu sineması izleyip ders alması gerekir. Bir tokadın sonu mevtle bitebilir ve bir el kalkarsa bir daha inmez, vurmaya devam eder! Bir İspanyol sinemasıydı: “Gözlerimi de al!” Gerek yok! Hayatta kalmanın yolu kaçmaktan geçiyor, tehlikeyle bir arada yaşamaktan değil.

SİNEMATOGRAFİK LİSANI BAŞARILI

Sinemaya dönersek: Bergen’in her adımının iyi kotarılmış bir grup çalışması olduğunu sonucu izlerken görüyoruz. Aksayan çabucak hiçbir şey yok. Hikaye aslında filmlikti, senaryo da hikayeyi kronolojik akışı içinde, kurguyla fazla yormadan, düz anlatıyor. Birinci kısımlar kısa geçilmiş, iyi de olmuş. Eşini terk etmiş annesiyle sıkıntı şartlarda birlikte yaşayan hoş sesli ve müziğe yetenekli Belgin, evvel konservatuvarı kazanıp klasik müzik eğitimi alır ancak para kazanma maksadı onu sahnelere çekince yolu şaşar. Annesinin korumacılığı, babasız büyümesi ve ona yaranmak istemesi ise genç kızı yanlış bağlantılara itecektir. Sahne hayatının entrikalarında Bergen ismiyle sahneye çıkan genç kız başarılı olmasına rağmen yanlışlar yapar. Baba sevgisi arayışı içinde güllerle gözünü boyayan Halis’e kanar. Gerisi baskı, şiddet, adeta mahpus hayatı.

Sinemanın akışı içinde müzik kıymetli, müziklerin seçilişi her kısmı adeta özetliyor. Klasikle başladığı müzik hayatında hayatın sillesini yedikçe, “Acıların Kadını” epeyce acıların müziği arabeske dönen Bergen, her müziğinde öbür bir manifestoyla hayata ve belalısına meydan okumaktadır adeta! Müzikler için Mazlum Çimen ve Saki Çimen’e de alkış!

OYUNCULUKLAR HARİKA

Senaryo dedik, müzik dedik, oyunculuklar da efsane. Sinemaya prodüktör olarak da katkı sunan Farah Zeynep Abdullah, yalnızca oyunuyla değil, müzikleri kendisi seslendirerek müzikalitesiyle de hayran bırakıyor. Erdal Beşikçioğlu esasen sahnede ve beyaz perdede her izlediğimde hayran olduğum bir sanatçı. Burada da evvel karizmasına âşık oldum, sonra canlandırdığı karakterden nefret ettim! Her rolü üzerine eldiven üzere geçiriyor. Doğal ki annesi rolünde Tilbe Saran, dansöz rolünde Nergis Öztürk de ödüllük oynuyor.

Şiddet sahnelerinin gözümüze sokulmadan gösterilmesi inceliği için de direktörler Mehmet Binay ve M. Caner Alper’i şiddetin tesirini artırdıkları için kutlamalı. Fakat unutmadan galiba artık yeni Türk sineması, periyot sinemalarını çok iyi başarıyor. Sanat direktörlüğü, dekor, kostüm, kusursuz. Makyaj, saç o denli. Güya Bergen oynuyor! Yolu açık, gişesi, mükafatı bol olsun. Lakin en büyük fonksiyonu, bayanların gözünü açmak, erkekleri düşündürmek. Neredeyse her gün iki bayanın öldürüldüğü ülkemizde hâlâ seviyorum deyip şiddete razı olan ve bedelini canıyla ödeyen bayanlar var. Kurtulmaya çalıştığı manyakların elinden devletin yardımı yetersiz olduğu için kaçamayıp şiddeti çekenler de gayreti. Sinemada bir bayan olarak beni en çok rahatsız eden sahne neydi diye sorarsanız, ne yüzüne kezzap atıldığı ne bıçaklandığı ne kurşunlandığı sahneler. O uydurma evlilikte yediği dayaklardan sonra, sil baştan, gelinlik, tel duvak takıp annesini ziyarete geldiği sahne var ya, Bergen esasen orada ölmüştü!

Cumhuriyet